W tym filmie pokażę Ci jak zbudować ładny i użyteczny dom górski! Jeśli spodoba Ci się filmik zostaw LIKE i SUBSKRYBCĘ pod filmem ;)! Dzięki!LINKI DO FILMÓW:Od niemal miesiąca trwa inwazja Rosji na Ukrainę. Nie trudno w tym ruchu Putina doszukiwać się dążenia do odbudowania mocarstwa ZSRR, toteż Polacy boją się, że wojska rosyjskie przeniosą się na ich ojczyznę. Dlatego też coraz częściej podejmowany jest temat schronów i bunkrów, które pozwolą cywilom ukryć się przed rosyjskimi czy możemy liczyć na schrony, które zostały zbudowane jeszcze w czasach PRL-u, czy też może obywatele powinni sami zacząć budować bunkry na przyszłość?Schrony w Warszawie – stan na dzień dzisiejszyW okresie zimnej wojny powszechne były lęki przed atakami bombowymi państw po przeciwnej stronie Żelaznej Kurtyny. Amerykanie bali się rosyjskich głowic, podczas gdy Rosjanie – głowic amerykańskich. W obawie przed bombami atomowymi Stanów Zjednoczonych wybudowano na terenie Polski kilka specjalistycznych bunkrów – niektóre znajdowały się pod budynkami mieszkalnymi, inne pod rosyjski na Ukrainę sprawił, że zaczęto zastanawiać się nad stanem polskich schronów. Niestety, okazało się, że w samej stolicy większość z nich nie daje się do Siemon z portalu Na Temat przeprowadziła śledztwo dziennikarskie w sprawie warszawskich bunkrów. Jak donosi, jeszcze osiem lat temu ta kwestia była podejmowana i Hanna Gronkiewicz-Waltz (pełniąca wtedy urząd prezydenta Warszawy), oświadczyła, że obecne przepisy nie definiują „schronu i ukrycia”, a co za tym idzie – nie jest określony organ państwowy, któremu przypadłyby kompetencje budowania i utrzymywania rozmowa dziennikarzy Na Temat z ratuszem zakończyła się stwierdzeniem urzędników, że „w Warszawie nie ma żadnych schronów”. Mimo wszystko jednak przecież jakieś schrony powinny być – zarówno po drugiej wojnie światowej, jak i po czasach PRL-u. Jak twierdzi specjalista Mariusz Wasilewski (również w rozmowie z Na Temat), wynika to z tego, że urzędy ukrywają wiedzę o bunkrach cywilnych, chociaż dla obywateli powinna być ona ogólnodostępna. Niepokojące jest też to, że nawet nie prowadzi się ewidencji schronów w okresie PRL-u za schrony odpowiadała Liga Obrony Kraju we współpracy z Urzędem Miasta, jednak potem została rozwiązana. Teoretycznie większość wybudowanych w czasach zimnej wojny bunkrów jest odpowiedzialnością wspólnot i spółdzielni budynków, pod którymi zostały wybudowane, ale w praktyce dość często zdarza się, że nie wiadomo kto w zarządzie spółdzielni ma klucze do schronów. Nawet jeśli ktoś chciałby się dowiedzieć, zwykle osoba odpowiedzialna albo zgubiła klucze, albo jest na urlopie, albo choruje. Według Wasilewskiego „rozmowy, żeby otworzyć schron trwają tygodniami”.Kolejny problem stanowi sam stan schronów. Nie tylko mają one przestarzały i zniszczony przez czas sprzęt, lecz także ludzie nieopatrznie zamurowują albo likwidują wejścia do schronów albo czerpnie powietrza, odpowiedzialne za dostarczanie tlenu do bunkru. Jest to niebezpieczne również dlatego, że jeśli by doszło do zawalenia budynków (za sprawą bombardowania, ale też bardziej codziennych przyczyn), mieszkańcy byliby odcięci od drogi ewakuacyjnej. Zapewne właśnie dlatego Wasilewski wspomina o tym, jak zadzwonił kiedyś do Centrum Zarządzania Kryzysowego i usłyszał, że „ze schronów nie należy korzystać”, gdyż są one zbyt istnieje jeszcze jedna możliwość ochrony przed bombardowaniem – warszawska linia metra. Odwieczny problem warszawskiego metra polega jednak na tym, że jest ono krótkie i nie tak dobrze rozwinięte jak tego typu infrastruktury w innych krajach. Jest to jeden z naszych wielkich kompleksów, jednakże w przypadku ewentualnego wykorzystania metra jako bunkra przed atakiem bombowym, pojawia się kwestia tego, że tak naprawdę tylko mały odcinek metra – od Wierzbna do Kabat – jest przystosowany do bycia schronem (ma odpowiednie zabezpieczenia i bramy sektorowe). To łącznie osiem stacji, jednak nie wystarczy, aby mogła się w niej schronić cała populacja jest to, że pierwsze plany linii warszawskiego metra zakładały, że będzie ono przystosowane do pełnienia funkcji bunkra. W trakcie budowy zostało to zarzucone, gdyż zbudowanie zabezpieczeń oznaczałoby dodatkowe koszty, na które miasto nie mogło sobie pozwolić. W rezultacie warszawskie metro nie byłoby odpowiednim nam pozostaje? W przypadku broni konwencjonalnej (na przykład, nalotu bombowego) można udać się do podziemnych przejść i garaży, które zwykle budowane są z żelbetonu. Struktury znajdujące się pod ziemią ochronią nas przed zawaleniem się budynku, a przy tym są odporne na ogień oraz obciążenia statyczne (takie jak ciężar budynku i zabudowań) i dynamiczne (działanie sił zewnętrznych, takie jak zjawiska atmosferyczne czy wybuch). Sprawa komplikuje się w przypadku broni nuklearnej, bomb termobarycznych czy ataku bronią biologiczną – tylko niektóre miejsca w Polsce mogą nas przed tym jednak spróbować sami zbudować schron, jeśli mamy na to budżet i sobie schronW latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych powszechne było budowanie schronów przez obywateli amerykańskich, którzy obawiali się wojny jądrowej. Z czasem te obawy nieco zelżały i jeszcze niedawno budowanie bunkrów przez osoby prywatne było kojarzone raczej z paranoicznymi prepersami, szykującymi się na bliżej nieokreślony kataklizm; albo z bogaczami celebrytami, którzy budują sobie luksusowe bunkry pod swoimi jednak już dawno wyłoniły się firmy, które zajmują się projektowaniem i budowaniem schronów dla zwyczajnych wzorceJedną z nich była Atlas Survival Shelter założona przez Rona Hubbarda. Hubbard sam chciał kiedyś zbudować sobie schron, ale wszystkie oferty, na jakie natrafiał, były pomyślane na kosmiczny budżet (jeden milion dolarów, podczas gdy Hubbard zakładał najwyżej 100 tysięcy dolarów). Dlatego postanowił, że wykorzysta prowadzony przez siebie zakład wytwarzania stali i sam zacznie budować schrony po przystępnych początku produkty Atlas Survival Shelter miały kształt rury i mieściły się sześć metrów pod ziemią. Taka głębokość stanowiła ochronę przed bronią konwencjonalną, nuklearną, chemiczną i biologiczną, jak również przed katastrofami naturalnymi. Schrony Altas Survival Shelter były wyposażone w pancerne drzwi, tunel wejściowy, prysznic dekontaminacyjny, generator prądu, dodatkowy tunel ewakuacyjny, a także pomieszczenia mieszkalne i spiżarnię. Tak zbudowany schron o powierzchni 30m2 i z pełnym wyposażeniem kosztował zaledwie 60 tysięcy dolarów, a bez umeblowania – 36 tysięcy. Tak niskie względem konkurentów ceny były atrakcyjne dla 2018 roku Donald Trump wysłał tweeta, w którym groził Kim Dzong Unowi wystrzeleniem głowic nuklearnych, gdyby północnokoreański dyktator zdecydował się zaatakować Amerykę. Wielu Amerykanów uważało to posunięcie prezydenta za na tyle ryzykowne, że wkrótce mogliby się spodziewać koreańskich bomb. To właśnie wtedy oferta Hubbarda okazała się najbardziej atrakcyjna i wkrótce Atlas Survival Shelter odnotowało największe zyski. Od tego czasu oferta wzbogaciła się o bardziej luksusowe, ale jednak nadal bardziej przystępne cenowo profesjonalizmBudowę schronów dla osób prywatnych oferują jednak też polskie firmy budowlane, chociażby nasza firma Minare. Możemy pochwalić się tym, że pracują w niej czeczeńscy specjaliści. Ponieważ w latach dziewięćdziesiątych Czeczenia przeszła dwie wojny (w 1996 i 1999 roku), pracownicy wiedzą, jak zbudować schron, aby stanowił odpowiednią osłonę przed zagrożeniami standardową ochroną przed bronią konwencjonalną, chemiczną, czy nuklearną, oraz systemami wentylacji łączności czy wytwarzania energii elektrycznej, schrony firmy Minare można wyposażyć w systemy automatyczne, które usprawnią i umilą życie w schronie. Systemy uzdatniania wody i jonizacji powietrza, wykrywanie i pomiar radiacji czy automatyzacja hodowli roślin sprawią, że życie w schronie będzie (przynajmniej na pewien czas) zdrowsze. Systemy alarmowe i monitorujące (zarówno audio, jak i video) pomogą zadbać o bezpieczeństwo na zewnątrz i wewnątrz schronu, a łączność pozostanie zachowana nawet w przypadku wybuchu bomby atomowej, która wywołuje szkodliwy impuls w czasach pokoju własny bunkier może okazać się bardzo przydatny dla osób prywatnych. Można go wykorzystać nie tylko jako ustronne miejsce do pracy i relaksu, lecz także jako przechowalnia dla dokumentów i danych. Zwłaszcza że papierowe pliki archiwalne wymagają określonej temperatury i stopnia wilgoci, w jakich muszą być przechowywane, aby nie ulec zniszczeniu przez czas i warunki jednak brać pod uwagę to, że nawet jeśli ma się odpowiednią przestrzeń i budżet do zbudowania własnego schronu, jego zaplanowanie i konstrukcja mogą zająć sporo czasu, w zależności od wielkości i skomplikowania projektu. Dlatego – chociaż budowa własnego bunkra wydaje się rozsądnym pomysłem, zwłaszcza w kontekście obaw przed zbliżającą się wojną – warto omówić swoje plany ze specjalistą. Nieruchomości w takim przypadku stanieją i zamrożą kapitał na kilkanaście-dziesiąt lat. Jak zbudować bunkier finansowy? Odpowiedz ! ~PrawdaBanki 2017-03-18 14:52
Aż sam się sobie dziwię, że Bunkier Tito zobaczyłem tak późno. Ale nie ma co się dziwić, w końcu jako najtajniejszy obiekt dawnej Jugosławii został dobrze ukryty! Ale też poważnie mówiąc podczas wielu podróży do Bośni, jakoś do Konjic zawsze było mi nie po drodze, albo nie miałem czasu, bo wyjazd rozplanowałem w inny sposób. Tym razem przy okazji wyjazdu na Bałkany postanowiłem, że bunkier Tito będzie jednym z głównych miejsc, które odwiedzę w Bośni – tak samo jak Virpazar, na który od dawna ostrzyłem sobie zęby. Skupmy się jednak na tym militarnym obiekcie, a nie cudzie natury, o którym jest w innym artykule. Będąc w Mostarze miałem kilka dni do zagospodarowania. Patrząc na prognozę pogody i fakt, że z dwóch dni jeden będzie słoneczny a drugi deszczowy… ten słoneczny wykorzystałem na wizytę w wodospadach Kravica, a deszczowy na odwiedziny w bunkrze marszałka Tito, dawniej najtajniejszym obiekcie Jugosławii, zlokalizowanym w miejscowości Konjic. W końcu 250 metrów pod górą deszcz nie będzie mi padał na głowę! Bunkier Tito w Konjic – historia powstania Korytarz wejściowy do bunkra, najpilniej strzeżonej tajemnicy w byłej Jugosławii Bunkier jest klasycznym reliktem Zimnej Wojny – czasu, kiedy Zachód przeciągał linę ze Wschodem – czyli blok USA z blokiem Radzieckim. Co ciekawe, Jugosławia w tym czasie poszła własną drogą i politycznie lawirowała pomiędzy tymi dwoma zwaśnionymi obozami, nie dając się szczelnie zamknąć za żelazną kurtyną, ale też nie opowiadając się za Stanami Zjednoczonymi. Kiedy w roku 1953 zaczęto budowę bunkra, ryzyko wojny atomowej wszystkim wydawało się bardzo prawdopodobne, dlatego przywódcy krajów gorączkowo myśleli o ochronie przed bombami. Oczywiście najbardziej myśleli o ochronie siebie, ale czasami uwzględniali także innych. Korytarz w bunkrze Tito pod Konjic. Niestety do „urządzania” przestrzeni dorwali się tak zwani „artyści”, którzy niestety zaburzyli niesamowitą atmosferę tego miejsca swoją TFUUUrczością :/ Co zresztą sami widzicie na ścianie zdjęcia. Domy z tego czasu często mają w podziemiach schrony atomowe. W bloku na moim warszawskim Muranowie w piwnicy też mam taki schron. Ale rządzący krajami chcieli mieć schronienia wielokrotnie mocniejsze. Dlatego właśnie na potrzeby najwyższych władz państwowych w górach obok Konjic powstał bunkier przeznaczony dla 350 osób. Schron przeciwatomowy mający zapewnić ochronę przed bombą o sile 25 kiloton. Kiedy budowa została zakończona w 1979 ryzyko wojny atomowej delikatnie się oddaliło, ale napięcie wciąż wisiało w powietrzu. Ale też bunkier był już mniej użyteczny, bo produkowane wtedy bomby atomowe były liczone w megatonach a nie kilotonach. Zbiorniki z paliwem do agregatów prądotwórczych w bunkrze pod Konjic. Drzwi ognioodporne prowadzące do komory ze zbiornikami paliwa. Jeśli w pomieszczeniu nastąpiłby pożar, drzwi były zamykane, a hala wypełniała się szlachetnym gazem argonem, który momentalnie tłumił pożar. Dziś takie rozwiązania stosuje się w serwerowniach!!! Bunkier Tito w Konjic – zwiedzając podziemne korytarze Do bunkra nie można przyjechać ot tak i zapukać do drzwi. Wycieczkę trzeba zorganizować w jakimś biurze podróży, ale nie jest to nic trudnego, bo wystarczy przyjechać do Konjic i wejść do pierwszego z brzegu biura podróży. Koszt zwiedzania to 10 euro od osoby. Zostaniecie wpisani na listę zgłoszeniową i następnie pojawicie się na liście, która uprawnia do wjazdu na teren zamknięty. Dziś na tym terenie wciąż mieści się fabryka amunicji, dlatego jest on dość pilnie strzeżony i nie można się po nim przechadzać ot tak. (Chociaż moim zdaniem mamy jako turyści wiele swobody jak na taki teren). W każdym razie kiedy przyjechałem pod budynek, z którego jest wejście do bunkra, byłem jedynym chętnym na zwiedzanie. Niestety okazało się, że jednak przybyły jeszcze 4 osoby, ale też na szczęście były one Bośniakami, a ja wymagałem oprowadzania po angielsku. Zatem dwie panie przewodniczki ruszyły z dwoma grupami. Jednoosobową czyli ze mną i ta druga 🙂 Mówię wam, zwiedzanie w jednoosobowej grupie jest wspaniałe i daje niesamowitą wolność! Sala konferencyjna w bunkrze Tito Czas wejść pod górę czyli wreszcie zacząć zwiedzać bunkier Tito przygotowany dla niego i najważniejszych osób w kraju – w sumie dla 350 osób. Co ciekawe jedyną kobietą, która miała się tu w razie wojny i niebezpieczeństwa znaleźć była żona marszałka czyli Jovanka Tito. Wszystko dlatego, że bunkier miał zapewnić przetrwanie władz państwowych. Schronienia dla rodzin VIPów były przygotowane w innych miejscach. Z bunkra w Konjic miało się władać krajem w razie wojny. Od razu powiedzmy, że schron miał roboczą nazwę „Istambuł” i był połączony niezależną siecią wojskową, umożliwiająca szybką komunikację, z wszystkimi republikami wchodzącymi w skład byłej Jugosławii. Niestety moja przewodniczka nie wiedziała, czy sieć wciąż jeszcze istnieje i jeśli byłaby potrzeba, to można jej użyć. Pewnie znaczna jej część została rozwalona w wyniku walk na początku lat ’90tych. Za to do dziś w korytarzach bunkra stoją sprawne (!!!naprawdę!!!) urządzenia, które może i pochodzą z lat 60tych i 79tych, ale wciąż da się ich używać. Oczywiście dałoby się, gdyby były osoby, które umieją je uruchomić. Niestety dziś już pewnie nie żyje wielu specjalistów, którzy wiedzą, jak się obsługuje dalekopisy i jak szyfrować i deszyfrować na nich wiadomości. Jednak sala, gdzie stoją, wciąż robi wrażenie. Zerknijcie na główne zdjęcie tego artykułu, to właśnie to pomieszczenie. Bunkier czyli oaza nowoczesności! W bunkrze stosowano wszystko co najnowsze i najlepsze. Uwierzycie, że mieli tu nawet automatyczne bezpieczniki do prądu?! Taki wynalazek już w latach 60tych! A przecież my w domach zaczęliśmy ich używać dopiero w końcówce lat 90tych. Tak samo jak instalacja przeciwpożarowa była w pełni zautomatyzowana, pełna czujników, które diodami sygnalizowały pożar na specjalnej tablicy rozdzielczej. Aha… wciąż jest to sprawny system! Tak samo jak system do nawilżania powietrza i utrzymywania w pomieszczeniach stałej temperatury od 21 do 23 stopni i wilgotności około 50-60%. Wszystko po to, by warunki były komfortowe. I są! Wierzcie mi, że pod ziemią nie zmarzniecie, zatem nie ma się co ciepło ubierać – tylko się zgrzejecie! Wentylatornia w bunkrze Tito. Co ciekawe, jest tu też komora, odpowiadająca za odpowiednie nawilżenie powietrza. Tak, by oddychało się przyjemnie a nie jak 200 metrów pod ziemią. I kolejna ciekawostka: by dobrze zabezpieczyć dzisiejsze serwerownie przed pożarem, instaluje się w nich bardzo drogi system gaśniczy, który do pomieszczenia wtłacza argon. I ten to gaz szlachetny momentalnie gasi ogień. Wyobraźcie sobie, że taki sam system znajduje się w tym tajnym kompleksie! Ale nie chroni żadnych serwerów tylko ogromne pomieszczenie z dziesiątkami tysięcy litrów paliwa, które napędzać ma generatory prądu. Tego typu zaskoczenia są tu na każdym kroku. Chcecie jeszcze? Proszę bardzo! Otóż w pomieszczeniach łączności znajdują się telefony „komórkowe” na korbkę. Kręciliście korbką, wytwarzał się prąd, a telefony mogły się ze sobą łączyć. W latach siedemdziesiątych! Dla Tito używano najnowszej technologii z całego świata! Telefony przenośne na korbkę w bunkrze. Jak widać nie mają kabla, czyli jest to coś w rodzaju dzisiejszych komórek, ale istniało już kilkadziesiąt lat temu! Bunkier Tito w Konjic ma około 6400 metrów kwadratowych, a najniższy punkt leży 280 metrów pod ziemią. Kompleks liczy 12 pomieszczeń, które połączono systemem funkcjonalnych korytarzy i niezależnych wyjść na zewnątrz. Są tu pomieszczenia techniczne, pomieszczenia z silnikami wytwarzającymi prąd, pompami powietrza. Są tu zbudowane małe pokoiki, w których mieszkać mieli prominenci, są sale konferencyjne, są sale nasłuchu i podsłuchu. Tak, wszystkie telefony były na podsłuchu i były nagrywane. Wszystkie? Wszystkie z wyjątkiem prywatnych telefonów Josifa Broz Tito! Podsłuchiwanie wodza było zakazane! Pokoj podsłuchów w bunkrze najwyższych dostojników dawnej Jugosławii Co ciekawe, w środku znajduje się specjalna przestrzeń, którą można nazwać sercem bunkra. To tu swoje pokoje miał Tito z małżonką – co interesujące ich łazienka miała własny bidet z gorącą wodą! Rzecz jasna zachował się też papier toaletowy! Z ciekawostek: wszystkie toalety w kompleksie są zamknięte, bo… dzisiejsi turyści chcieli z nich korzystać! 😀 Wszystko w bunkrze byłoby niesamowite i klimatyczne. Niestety wpuszczono tu „artystów”, którzy w salach i pomieszczeniach uczynili swoje „instalacje”. Psują one niestety odbiór tego niesamowitego miejsca, niszczą jeszcze pierwotny charakter i poza tym… są po prostu brzydkie! Niestety, nie wszystko pasuje wszędzie i powinni oni o tym wiedzieć, tak samo jak ci, którzy zarządzają miejscem. Ale liczmy, że może z czasem te straszydła zostaną stąd zabrane. O ile to było możliwe nie fotografowałem ich, by tak jak radzili starożytni Grecy skazać ich na zapomnienie. W filmiku poniżej zapraszam Was na spacer po prywatnych pokojach samego marszałka Tito, które znajdowały się w sercu tego podziemnego kompleksu. Na koniec powiem Wam jeszcze, że niesamowite jest, kiedy ma się przewodnika tylko dla siebie. Wtedy można o wszystko zapytać, wszystkiego dotknąć, poprosić o wytłumaczenie, powtórzenie albo też po prostu o zrobienie zdjęcia. I przyznam wam, że to też bardzo fajne, kiedy w ustach przewodniczki czuje się prawdziwą dumę z miejsca, że jej krajanie potrafili zbudować taki cud techniki. I pal sześć, że koszty tego były horrendalne, bo bunkier kosztował, jak się szacuje około 4,6 miliarda dolarów! Pisząc artykuł korzystałem z tego, co zapamiętałem z opowieści mojej przewodniczki po bunkrze oraz z informacji na stronie bunkra Tito.
W strefie przyściennej trzeba zrobić dylatację - np. ze styropianu gr. 2 cm i uszczelnić ją silikonem sanitarnym. Następnie wylewa się (z zachowaniem wspomnianego wcześniej spadku) płytę główną tarasu na gruncie - grubości 8-10 cm, z betonu B 20. Na płytę kładzie się płynną folię budowlaną, która zapobiega wnikaniu wody
Contents1 Jak zbudować chatkę w Jak zbudować chatę w lesie własnymi Jak zbudować chatę zimą w lesie2 Shalash własnymi rękami: to łatwiejsze niż się wydaje! Pierwsza opcja - dwukondygnacyjny Druga opcja to chata prowadzona Chata dla dzieci wykonana z tkaniny - budynek za kilka minut3 Jak zbudować chatkę w lesie?Jak zbudować chatkę w lesieJak zbudować tymczasowe schronienie nad głową podczas wędrówki, wszyscy powinni wiedzieć. To nie jest zawsze gotowy z namiotem lub śpiwór i dachu nad głową - to główny, oprócz żywności i produkcji wody, myśli o człowieku, w lasach, zwłaszcza jeśli podróż odbywa się w przyrodzie zimą. Możesz dowiedzieć się, jak zbudować chatkę w lesie własnymi zbudować chatę w lesie własnymi rękamiSchronisko w lesie powinno być chronione przed wiatrem, deszczem lub śniegiem. W lesie najłatwiej jest zbudować chatę, ponieważ wszystkie niezbędne do tego materiały są obecne. Istnieją trzy rodzaje tymczasowego schronienia: wolnostojąca chata, boczna chata, a także wbudowana we wnękę. Ponadto są one namiotowe, jedno-nachylone i dwupoziomowe. Zanim zaczniesz budować chatę w lesie, musisz znaleźć odpowiednie miejsce. Nie powinno to być pogłębienie w wąskim wąwozie, brzegu rzeki lub dnie jakiegoś kanionu, a także podnóża jest to konieczne, aby stworzyć chatę w górskim lesie, musisz wybrać schronienie sąsiedniego typu, którego jedna lub dwie strony będą wykonane z drewna lub kawałków skały. Instalacja odbywa się tak, że wejście wygląda po przeciwnej stronie do góry. Na obwodzie namiotu domowego, konieczne jest wykopanie zagłębień do odprowadzania wody chata ma być zbudowana w zwykłym lesie, miejsce powinno zostać wybrane na podstawie warunków pogodowych. W chłodną i suchą pogodę musisz wybrać miejsce w depresji, aw deszczową pogodę - na wzgórzu. Aby zbudować schron, potrzebujesz siekiery, liny, noża. Jeśli nie ma liny, korzenie świerku będą doskonałym substytutem. Inne narzędzia nie są tak ważne, a same w sobie zwykle z wyjątkiem wymienionych nic się nie dzieje. ShedSchron typu jednoosobowego to czasza chroniąca przed wiatrem i odbijająca ciepło z ognia jako ekran. Chatka jest zbudowana między dwoma drzewami. Pomiędzy nimi trzeba unieruchomić poprzeczkę z drążka, pod kątem 45-60 stopni ustalonych krokwi. Na nich, równolegle do ziemi, trzeba naprawić kilka dodatkowych słupów, aby uzyskać rodzaj siatki, której rama musi być pokryta roślinnością, chroniąc przed wiatrem i opadami. Do tego odpowiedni jest iglasty lapnik lub gałęzie z dużymi liśćmi. Gałęzie są przymocowane do belek poprzecznych, zaczynając od pierwszego niższego poziomu do górnego. Tak więc woda spłynie po ścianie, nie opadając przez liście. Na ziemi montuje się kilka krótkich kłód, na których układane są cienkie słupy. Na nich można położyć świerkowego lapnika, "łóżko" jest gotowe. Chata saneczkowaW pobliżu złamanego drzewa zbudowano kolejną wersję ukrytego schronu. Konieczne jest znalezienie takiego drzewa, aby punkt zerwania znajdował się nie dalej niż dwa metry nad ziemią. Część pnia leży na ziemi, pokryta długimi gałęziami jako pokładem, ziemia pod pniem jest również pokryta z opcji dwuspadowy schronienie można skonstruować jeśli opisana powyżej chudego do schronu dodać drugą stronę zherdiny, belek poprzecznych, pokryte gałęzi świerkowych lub gałązek. Chata saneczkowaDrugi wariant typu dwuspadowego składa się z sekwencji działań:Musisz znaleźć dwa solidne stojaki, szydełkowania, cienkie paski i długi słupek dla są instalowane w ziemi na około jedną trzecią ich stojaku zainstalowany jest poziomy jest nachylona do słupów, przymocowane są cienkie gałęzie pełniące funkcję góry krokwie pokryte są gałęziami z liści, lapnikom, pokrywający znajduje się od dołu do góry, aby zapobiec przenikaniu wody do wejściu do chaty musisz zorganizować swój namiotowa zbudowana jest z młodych, cienkich, długich tyczek, które są wycinane z nadmiaru gałęzi i liści, ustalane są za pomocą stożka. Możesz wzmocnić je zarówno względem siebie, jak i wokół pnia drzewa. Z góry jest osłonięty trawą, gałęziami. Jeśli chata jest duża, można w niej umieścić ogień. Aby opuścić dym z góry, pozostaw niezabezpieczoną część. Ale w tym samym czasie ogień nie powinien być zbyt duży, z rozpałką, używaj tylko drewna liściastego, aby uniknąć schronienie, wbudowane we wnękę, jest czymś pośrodku między ziemianką a chatą. Aby to zrobić, musisz znaleźć małe zagłębienie w ziemi lub wykopać je samodzielnie. Pokrywa górna montowane są z cienkich gałęzi obejmujących materiały (świerkowych gałęzi, trawy, trzciny, liście), w strukturze powierzchni ziemi muszą być pokryte tym samym, jeśli nie zbudować chatę zimą w lesieZimą można również zbudować chatę, chroniącą przed śniegiem i wiatrem. Najważniejsze jest, aby w zimie mieć ze sobą ciepły śpiwór. Aby zbudować zimową chatę, musisz znaleźć odpowiednie miejsce na wzgórzu, usunąć ją ze śniegu, aby uzyskać mały rowek. Następnie musisz zdobyć zapotrzebowanie na pewną liczbę iglastych lapników i kijków. Lapnik należy wyciąć z niższych gałęzi drzew. Bieguny mogą być używane ze starych, suchych drzew, niekoniecznie powinny to być młode drzewa. Część posiekaną sosny lapnika trzeba rozłożyć płeć budynków w taki sposób, że nie ma żadnych wystających dwie strony obok maszty namiotowe są zainstalowane w górnej części ramki pasuje do dodatkowego wsparcia w obszarach załadowczych biegunów związany z liny. Następnie na szczycie ramy w gęstych rzędach lapnick jest układany bez lumenów i pęknięć. Po każdej stronie chaty trzeba dobrze zakryć igiełkami sosny, równolegle do niej, przykrywając ściany cegłą od śniegu, jeśli jest gęsta. Wejście do schronu może być pokryte wiszącym lapnikiem. Taka konstrukcja będzie wystarczająco ciepła i wystarczająco przestronna, by spędzić ten sposób, bez żadnych improwizowanych środków, oprócz siekierą, nożem i liny, można łatwo zbudować tymczasowe schronienie na noc w lesie, a także schronienie przed deszczem, śniegiem i wiatrem. Cóż, jeśli masz przy sobie jakiś materiał - plandekę, polietylen, gęsty materiał, to zadanie zostanie nieco uproszczone. Jeśli nie, jako materiał odporny na ciepło i wilgoć, świerk lapnik, trawa, szerokie i gęste gałęzie będą całkiem udane. W zimie gęsty śnieg będzie również dobrym materiałem termoizolacyjnym. Aby uzyskać szczegółowe instrukcje krok po kroku, zobacz wideo na temat budowy chaty w własnymi rękami: to łatwiejsze niż się wydaje!Nadchodzi lato, co oznacza, że możemy bezpiecznie zająć się budową chaty. Ale tutaj jest problem: nie wiesz od czego zacząć. Nie zniechęcaj się, ponieważ w dzisiejszym artykule przejrzymy główne typy tych struktur, a także opiszemy instrukcje instalacji, dzięki którym szybko i łatwo zbudujesz razu należy zauważyć, że surowo zabrania się budowania schronisk w pobliżu górskich rzek, na otwartych polanach, w pobliżu samotnych drzew i pod skalistymi zboczami. Jest to nie tylko niebezpieczne, ale także wyjątkowo niewygodne. Zasadniczo budynki te wznoszone są na płaskim terenie leśnym, gdzie znajduje się masa gęstych plantacji, które doskonale poradzą sobie z ochroną chaty przed przeciągami. Jednak idealna opcja dla budownictwa jest nadal uznawana za miejsce wakacyjne. Tutaj, jeśli to konieczne, możesz poprosić o pomoc rodziców i w każdej chwili możesz iść do domu. Doskonałym miejscem do budowy chaty jest trawnik leśnyNajbardziej popularne wśród dzieci są szczyty, chaty sanie i wigwamy. Doskonale sprawdzają się zarówno w lesie, jak i na wsi, a ich budowa nie jest trudna i zajmuje minimum opcja - dwukondygnacyjny domekKonstrukcja szopy podwójnej musi zaczynać się od konstrukcji ramy, która z kolei będzie wykonana z tyczek i rogatiny. Wymiary budynku będą zależeć bezpośrednio od wielkości tych elementów, więc od razu oszacuj, ile osób będzie obliczonych szałasami. Rigatyny muszą być pionowo wbite w ziemię o jedną trzecią długości. Ma to na celu zapewnienie, że w przyszłości elementy te nie będą niestabilne i będą stabilne. Schemat budowy chaty dwuspadowejNastępnie włóż pręt do rogatiny i, jeśli to konieczne, zabezpiecz połączenia elementów za pomocą drutu lub mocnej liny. Cóż, część pracy już się skończyła. Teraz musisz zebrać kilka grubszych gałęzi drzewa (Zherdin), które później staną się wsparciem dla układania pokrycia dachowego, takiego jak laski, siano, słoma lub jodła. Przy okazji, radzimy odłożyć kijki do siebie plecami. W takim przypadku nie będzie konieczne zasłanianie ścian niczym innym. Jednak w większości przypadków boczne zheriny są umieszczone w odległości nie mniejszej niż 20 centymetrów od siebie. Jeśli zauważysz, że szkielet nie jest wystarczająco wiarygodny iw każdej chwili może się zwinąć, wzmocnij go krzyżowymi gałęziami, które muszą być przymocowane do nadszedł czas, aby połączyć mosty z lapnikiem (lub innymi materiałami). W takim przypadku musisz zacząć od dołu. Dzieje się tak, aby każda kolejna seria obejmowała poprzednią. W rezultacie niezawodna ochrona wnętrza chaty przed przenikaniem wilgoci. W ten sam sposób skonstruuj tylną ścianę konstrukcji, pozostawiając tylko otwarte wejście. W rezultacie powinieneś dostać ten budynekDruga opcja to chata prowadzona jednoetapowoBudowa chaty prowadzonej jednym ruchem będzie przebiegać znacznie szybciej i przyniesie ci jeszcze mniej energii. Po pierwsze, działaj na tej samej zasadzie: od dwóch rogatek i długiego słupa, zainstaluj ramę nośną konstrukcji. Po tym, ponownie utwórz ściany chaty, jak to opisano wcześniej. Aby przyspieszyć proces budowy, można zastąpić lapnika dowolną wodoodporną tkaniną lub plandeką. Od góry przymocuj materiał przykrywający do konstrukcji ramy za pomocą lin, spod płótna naciśnij kamień lub kłódkę. Zrobione! Materiał pokrywający szkielet chaty jednospadowej jest lepiej przymocowany za pomocą linW jej imieniu wigwam shalash jest zawdzięczany indyjskim budynkom w kształcie kopuły. Aby go zbudować, musisz najpierw narysować kółko, którego powierzchnia jest wystarczająca dla Ciebie i 2-3 znajomych. Następnie, krawędź koło wiele biegunów wykopanych przez połączenie wierzchołka belki i koniecznie zamocowany w kilku warstwach z taśmy, drutu lub sznura niezawodny. Będzie bardzo zdrowe, jeśli gałęzie-nogi wigwamu zostaną obsadzone pnączamiTo kończy produkcję ramy. Teraz pozostaje zrobić schronienie. Dostępne są dwie opcje:Wszystkie odnóża są obsadzone roślinami pnącymi. Do tego zadania fasola dekoracyjna jest idealna, delikatne liście liści doskonale łączą się z białymi i czerwonymi kwiatostanami. Rezultatem jest bardzo ładny materiał pokrywający można użyć tkaniny o jasnym odcieniu. Jeśli nie ma kolorowej tkaniny, weź monofoniczne płótno i pomaluj je wodoodporną farbą. Wstęgę należy wyciąć w kształcie półkola, którego promień powinien być równy długości bocznych biegunów. Na zaokrąglonym brzegu płótna i pośrodku haftu do szycia, a także przymocuj je do utkanego w ziemi mówiąc, słoneczniki mogą również służyć jako podpory dla ramy wigwamu. Trzeba zacząć sadzić je wiosną i robić to zgodnie z kółkiem narysowanym na ziemi, pozostawiając kilka centymetrów, aby wejść do dla dzieci wykonana z tkaniny - budynek za kilka minutChata dziecięca wykonana z tkaniny to idealna propozycja na odpoczynek na kilka dni. Jeśli przygotujesz wszystkie materiały z góry, jego budowa potrwa tylko kilka minut! Potrzebne są dwa metry (szerokość) i cztery metry długości (wzdłuż długości) tkanina z gęstej tkaniny, dwie pionowe podpory, które muszą być umieszczone w odległości dwóch metrów od siebie, mocna lina o długości co najmniej trzech metrów i kołki do rozciągania budowy szałasu wykonanego z tkaniny wystarcza rozciągnięcie liny między dwoma podporami w pozycji poziomej i przymocowanie jej. Poprzez rozciągniętą linę odwróć tkaninę i wypoziomuj jej końce. Następnie przymocuj krawędzie płótna do podłoża za pomocą kołków. Zrobione!To wszystko, wybierz opcję, którą lubisz i prowadź chaty własnymi rękami. Nie zapomnij połączyć fantazji i zbudować interesujący i kolorowy budynek, w którym Ty i Twoi znajomi będziecie wygodnie spędzać zbudować chatkę w lesie?Budowa schronienia w lesie, wraz z wydobyciem ognia, żywności i wody, jest podstawą przetrwania. Schronienie powinno chronić przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi, takimi jak wiatr, deszcz, śnieg. W sezonie zimowym schronienie powinno mieć, jeśli to możliwe, właściwości termoizolacyjne. Do budowy schronienia używaj tradycyjnego dla tego lub tamtego miejsca i pory roku. W Arktyce są to bloki śnieżne, w lesie jest to naturalnie drzewo, gałęzie, liście. Istnieje kilka rodzajów schronień leśnych, różniących się złożonością i czasem wznoszenia. W lesie najlepiej jest zbudować schron, taki jak chataUpadłe drzewo jako schronienie nie zajmuje dużo czasu, szczególnie jeśli masz małą siekierę. Gęstość gałęzi i liści takiego drzewa może nie wystarczyć do ochrony przed wiatrem, więc przygotuj i tnij dodatkowe gałęzie. Zwróć uwagę, że takie drzewo nie spada na ciebie w sposób definitywny. Możesz także wyciąć lub przyciąć małe drzewo o odpowiedniej długości i związać podstawę z konarem na chata to czasza. Pozwala chronić się przed wiatrem, jeśli jest zainstalowany na wietrze, a także służy jako ekran odbijający ciepło z ognia. Jeśli jest śpiwór, to schronisko może być używane od późnej wiosny do późnej jesieni. Dogodne jest zbudowanie takiego schronienia między dwoma drzewami, pomiędzy którymi zamocowany jest słup nośny, do którego pod kątem 45 ° - 60 ° przymocowane są krokwie krokwi. Na tych krokwiach równolegle do ziemi są przymocowane kilka słupów. Teraz powstałe ramy chaty powinny być pokryte wegetatywnie. Do tego można stosować gałęzie z liśćmi lub lapnik, które należy układać kafelkowo w sposób symboliczny, tzn. Najniższy poziom jest pokryty najpierw, potem wyższy, zachodząc na dolny. Tak więc cała woda spłynie po dachu chaty z wystarczającą gęstością powierzchni dachu. Jednopokładowa chata jest łatwa do zbudowania do szczytu, zapewniając w ten sposób ochronę przed wiatrem po obu stronach i doskonałą izolację termiczną. Aby to zrobić, budujemy dwie jednoetapowe baraki na jednej poprzeczce. Jeśli uzupełnisz tylny naczółek, czyli tylną ścianę, otrzymamy pełne schronienie, raczej dobrze zachowujące ciepło i chroniące przed wiatrem ze wszystkich stron. Aby nie budować ściany tylnej, możliwe jest zamocowanie podpory pod kątem do ziemi. Z uwagi na fakt, że tylko jeden koniec słupa podtrzymującego musi zostać zamocowany, a drugi leży na ziemi, belka nośna niekoniecznie jest przymocowana do pnia drzewa. Można go naprawić za pomocą skrzyżowanych słupów. Podobnie, w rzeczywistości schronisko zbudowane jest z powalonego drzewa. Minusem takiego schronienia będzie możliwość usiąść bliżej. Powyższe typy schronisk są budowane, jeśli nie masz przy sobie markizy lub innego materiału. Jeśli dostępna jest czasza lub spadochron, wówczas można zbudować podobne schrony, tylko zamiast osłony roślinnej użyć namiotu. Ta opcja zapewni lepszą ochronę przed wiatrem i wilgocią, ponieważ przy układaniu pokrycia roślin trudniej jest zapewnić gęstość również łączyć - tworzyć wewnętrzną warstwę wegetatywnego pokrycia i używać markizy jako zewnętrznej warstwy. Ta kombinacja zapewni zarówno ochronę przed wiatrem i wilgocią, jak i lepszą izolację termiczną. Proste schrony z markizy i dwa lub trzy słupy.jak zbudować bunkier pod ziemią
