Status zamówienia Sprawdź status zamówienia
. 55 55 17 49 49 339 27 52
droga na giełdę jak przygotować spółkę do emisji publicznej
Czym jest IPO? IPO to skrót angielskiego pojęcia initial public offering, co oznacza wprowadzenie po raz pierwszy spółki na rynek giełdowy. Jest to proces kilkumiesięczny i wymaga ścisłej współpracy ze strony samej spółki, doradców prawnych, domu maklerskiego oraz biegłych. Wiąże się z tym konieczność przygotowania prospektu emisyjnego, następnie zatwierdzanego przez KNF. Publicznym proponowaniem nabycia papierów wartościowych jest propozycja ich nabycia w dowolnej formie i w dowolny sposób, skierowana do co najmniej 100 osób lub do nieoznaczonego adresata. Odbywa się to wyłącznie w formie oferty publicznej. Po co na IPO? Różne są motywy, którymi kierują się podmioty gospodarcze chcące rozpocząć działania na rynku giełdowym. Szczególnie obecnie, gdy rynki są bardzo wrażliwe i gwałtownie reagują na zmiany zachodzące głównie w strefie euro. Plusy: – zwiększenie możliwości pozyskania kapitału zewnętrznego, – silniejsze zaplecze finansowe, – płynność finansowa, – bezgotówkowe przejęcia, – prestiż Minusy: – presja zwiększenia zysków w krótkim czasie, – ujawnienie informacji przed konkurencją, – obowiązki informacyjne i konsekwencje ich zaniedbania lub wprowadzające w błąd, – wahania kursu akcji, – rozdrobnienie akcjonariatu i możliwość utraty kontroli nad spółką Etapy wejścia spółki na giełdę Cały proces można podzielić na 3 etapy: przygotowawczy prospektowy oferta publiczna I. Etap przygotowawczy Sprowadza się on głównie do analizy rynku, ukształtowania struktury doradców odpowiedzialnych za przygotowanie prospektu emisyjnego, opracowania metody wejścia na rynek regulowany, przygotowanie w miarę szczegółowego harmonogramu działania. To właśnie harmonogram powinien zawierać niezbędne informacje na temat przygotowania odpowiednich dokumentów związanych z przekształceniem spółki w spółkę akcyjną, z jednoczesnym uwzględnieniem odmiennych regulacji dotyczących ściśle spółek publicznych. Na tym etapie wstępnie planuje się kiedy spółka wejdzie na GPW. Na początkowym etapie dobrze również ubiegać się o dofinansowanie ze środków unijnych, gdyż również te procedury są czasochłonne. Następnie należy przystąpić do badania spółki i sporządzenia rzetelnego due diligence, po dokonaniu którego przystępuje się do przekształcenia w Wówczas warto zadbać również o odpowiednie regulaminy poszczególnych organów, odpowiadające wymogom tak aby po debiucie spółka dysponowała kompletną dokumentacją. Sam etap przygotowawczy trwa min 3- 4 miesiące. II. Etap prospektowy Następnie spółka wejdzie w bardzo ważny etap przygotowania rzetelnego prospektu emisyjnego, podlegającego zatwierdzeniu przez Komisję Nadzoru Finansowego. Jest to warunek niezbędny do dopuszczenia spółki do obrotu publicznego. Prospekt może być jedno- lub trzy-częściowy. Szczegółowe wymogi dotyczące informacji w nim zawartych zawiera Rozporządzenie Komisji Wspólnot Europejskich 809/2004 i do jego wytycznych należy się ściśle odnosić. Skróci to proces badania prospektu przez KNF. Warto wykorzystać wówczas due diligence przeprowadzony w spółce, gdyż prospekt to najczęściej bardzo obszerny dokument zawierający szczegółowe i wrażliwe informacje na temat spółki, jej wyników finansowych, bieżącej działalności, organów, osób zarządzających itp. Wiele ujawnianych informacji sięga nawet do 5 lat wstecz. Etap ten wymaga bardzo ścisłej współpracy ze spółką. Po przygotowaniu prospektu emisyjnego przedkłada się go wraz z odpowiednimi wnioskami do KNF, która ma czas na sporządzenie uwag, do których emitent musi się ustosunkować. Dopóty odpowiedzi nie będą dla Komisji satysfakcjonujące, dopóki nie zatwierdzi ona prospektu i wymiana uwag będzie trwała. Zatwierdzenie prospektu oznacza przeprowadzenie na jego podstawie i warunkach w nim opisanych oferty publicznej. Jednocześnie należy przygotować projekty uchwał na Walne Zgromadzenie w temacie: podwyższenia kapitału zakładowego w drodze oferty publicznej i wprowadzenia akcji na rynek regulowany, emisji akcji i ich dematerializacji. III. Oferta publiczna Po zatwierdzeniu prospektu spółka przeprowadza jeszcze następujące czynności: a. roadshow- spotkania z inwestorami b. book building- budowanie księgi popytu c. ustalenie ceny emisyjnej, jeżeli nie dokonano tego na wcześniejszym etapie d. subskrypcja akcji e. rejestracja papierów wartościowych w KDPW f. wprowadzenie i dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu giełdowego g. rejestracja podwyższenia kapitału zakładowego w sądzie rejestrowym h. wpis papierów wartościowych do ewidencji KNF Podsumowując, decyzja o wejściu na giełdę powinna być przemyślana i podjęta po analizie plusów i minusów debiutu. Sukces wejścia na giełdę zawdzięcza się koniunkturze na rynku w danym momencie ale także pracy samego emitenta oraz doradców. Autor Julita Mortka, aplikantka radcowska, Consuldimo
Droga na giełdę Jak przygotować spółkę do emisji p • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz!Korzyści wynikające z obecności na giełdzie Pomimo wielu obowiązków ciążących na firmach giełdowych a nawet zagrożeń, spółki decydują się na wprowadzenie swoich akcji do obrotu publicznego. Oto podstawowe korzyści, które osiągają: Dostęp do szerokiego rynku kapitałowego Chociaż poniższe możliwości są dostępne (z pewnymi modyfikacjami lub ograniczeniami) również dla spółek pozagiełdowych, jednak w praktyce giełda daje ogromną przewagę – adresowanie swojej oferty publicznie, a więc na nieporównanie szerszą skalę. Emisja akcji Głównym powodem jest dla którego spółki decydują się na wejście na giełdę jest możliwość pozyskania kapitału poprzez emisję akcji w ofercie publicznej. Pozwala to nie tylko na podniesienie kapitału akcyjnego, ale także, w większości przypadków, na uzyskanie aggio, czyli czystego zysku wynikającego z różnicy pomiędzy ceną emisyjną a wartością nominalną akcji. Emisja obligacji Obligacje są dla spółek instrumentem zaciągania pożyczki u wielu wierzycieli (obligatariuszy) jednocześnie. Dzięki nim są w stanie uzyskać pożyczki na dłuższy okres i na korzystniejszych warunkach niż w specjalizujących się w tego rodzaju działalności bankach. Emitent powinien jednak reprezentować wysoki poziom stabilności i zaufania, tak aby jego obligacje znalazły odpowiednią liczbę nabywców (tzw. subskrybentów). Środki uzyskane z emisji mogą być przeznaczonej jedynie na cele określone w obligacji. Istnieje także możliwość emisji obligacji zamiennych, dzięki którym emitent ma możliwość spłacenia kwoty pożyczki własnymi akcjami. Rynkowa wycena przedsiębiorstwa Notowania akcji są odzwierciedleniem wyceny spółki przez inwestorów, biorących pod uwagę samą spółkę jak i informacje rynkowe. Należy jednak pamiętać, że na kurs akcji mają także wpływ ruchy spekulacyjne (niekoniecznie mające związek z wynikami firmy) oraz fakt, że inwestorzy nie posiadają wszystkich informacji niezbędnych do precyzyjnej wyceny wartości firmy (choć teoretycznie gwarantuje im to prawo). Niemniej wycena rynkowa przez wielu uważana jest za podstawowy sposób oszacowania wartości firmy. Płynność udziałów Istotną barierą dla inwestorów przy nabywaniu akcji może być obawa przed trudnością ich zbycia. Sprzedaż akcji nie znajdujących się w publicznym obrocie, w przeciwieństwie do tych notowanych na giełdzie, które uważane są za bardziej płynne (łatwiej zbywalne), może być dość kłopotliwa. Zbycie akcji po kursie rynkowym nie powinno być problemem. Należy jednak pamiętać nie zawsze ich sprzedaż jest możliwa lub opłacalna. Możliwość przejmowania firm w zamian za własne akcje Spółki akcyjne mają możliwość przejmowania innych firm w zamian za własne akcje. W przypadku spółek giełdowych dodatkowym ułatwieniem może być możliwość odniesienia się do rynkowej wyceny akcji spółek. Wzrost wiarygodności i prestiżu firmy Znaczenie ma tutaj sam fakt dopuszczenia spółki do publicznego obrotu. Wiąże się on bowiem z ostrymi kryteriami, które taka spółka musi spełniać, oraz obowiązkiem podawania do publicznej wiadomości sprawozdań z bieżącej działalności. Ułatwia to inwestorom ocenę kondycji finansowej i ogólnej sytuacji przedsiębiorstwa. W praktyce okazuje się, że spółki giełdowe cieszą większą wiarygodnością niż inne podobne firmy, których akcje nie znajdują się w publicznym obrocie, dzięki czemu są traktowane jako bardziej atrakcyjni partnerzy czy kredytobiorcy. Koszty wejścia na giełdę Proces wprowadzenia przedsiębiorstwa na giełdę jest czasochłonny i kosztowny. Wydatki związane z wejściem na giełdę zależą od wielkości firmy (generalnie im większa firma tym mniejszy procent wpływów stanowią koszty emisji), metody sprzedaży akcji, oraz nakładów na reklamę (co jest szczególnie istotne w przypadku spółek debiutujących na rynku publicznym). Sumaryczne koszty wprowadzenia spółki na WGPW oscylują w granicach 5-10% wartości emisji. Koszty emisji są wartościami niematerialnymi i prawnymi i są amortyzowane przez 5 lat. Obowiązki informacyjne spółek giełdowych Aby zagwarantować inwestorom równy dostęp do informacji o spółce, które mogą mieć wpływ na cenę jej walorów, prawo nakłada na spółki określone obowiązki informacyjne. Najważniejsze z nich to: informowanie o znaczącej zmianie aktywów informowanie o zawarciu znaczących umów informowanie o transakcjach kupna-sprzedaży akcji dokonywanych przez członków zarządu i rady nadzorczej o wartości przekraczającej 5,000 euro. publikacja raportów dotyczących działalności spółki: raportów kwartalnych raportów półrocznych raportów rocznych skonsolidowanych raportów kwartalnych (od 2001r.) skonsolidowanych raportów półrocznych skonsolidowanych raportów rocznych Wszystkie te informacje te nadsyłane są do: Komisji Papierów Wartościowych i Giełd Giełdy Papierów Wartościowych Polskiej Agencji Prasowej Spółki sporządzają raporty według formularzy opracowanych przez KPWiG. Informacje w nich zawarte są dość obszerne (szczególnie odnosi się to do raportów półrocznych i rocznych). Ponadto spółki notowane na giełdzie nie mogą wydać żadnego komunikatu w dniu sesji w godz. 10-16. Jeśli tak się stanie Zarząd Giełdy może podjąć decyzję o zawieszeniu notowania akcji danej spółki. 4. Poprawiona sytuacja finansowa. Po upublicznieniu Twojej firmy nastąpi natychmiastowa poprawa bilansu i wskaźnika zadłużenia do kapitału własnego, ponieważ oferta publiczna zwykle ma formę zabezpieczenia opartego na akcjach. 5. Płynność. Kiedy twoja firma wejdzie na giełdę, zostanie utworzony rynek dla twoich akcji. Droga na giełdę. Jak przygotować spółkę do emisji publicznej Praca zbiorow ekspertów BDO Wydawnictwo Difin Warszawa 2008 Droga na giełdę. Jak przygotować spółkę do emisji publicznej Praca zbiorowa ekspertów BDO Wydawnictwo Difin Warszawa 2008 Opis wydawcy: Książka stanowi kompendium wiedzy o tym, jak najlepiej wykorzystać możliwości rynku giełdowego przez spółki poszukujące kapitału na rozwój albo właścicieli zamierzających wyjść z inwestycji. Autorzy nie koncentrują się jedynie na procesie upubliczniania akcji, dają ogląd całej architektury rynku kapitałowego i przybliżają specy jego najważniejszych instytucji. Nie namawiają do wchodzenia na giełdę, rozważają argumenty „za” i „przeciw”. W książce przedstawiono proces wchodzenia na giełdę krok po kroku. Omówiono rolę doradców oraz wskazano, czego od nich można wymagać. Zasadnicze kwestie, jak np. sporządzenie prospektu emisyjnego, omówiono bardzo szczegółowo. Nie poprzestano na procesie sprzedaży akcji na rynku pierwotnym, ale wskazano też, jak być spółką publiczną i jak spełniać oczekiwania inwestorów już po debiucie na giełdzie. To nie tylko teoretyczna lekcja, ale zasób wiedzy poparty realnymi doświadczeniami. Zainteresuje również tych, którzy nie tylko z praktycznego punktu widzenia chcą poznać mechanizmy rządzące rynkiem pierwotnym. To zestaw dogłębnych statystyk dotyczących rynku giełdowego i pierwotnego, regulacji prawnych odnoszących się do procesu sprzedaży akcji, przykładów z naszej giełdy oraz własnych doświadczeń autorów, którzy pracowali przy plasowaniu emisji na rynku pierwotnym. Opinia SII: Zacznijmy od tego, że nie jest to książka skierowana bezpośrednio do inwestorów indywidualnych – praktyków giełdowych. Jest to książka dla właścicieli spółek, którzy rozważają przeprowadzenie publicznej emisji akcji. Z punktu widzenia tej właśnie grupy czytelników, jest to pozycja rewelacyjna. Zawiera ona absolutnie wszystkie informacje, opisane w bardzo przystępy sposób, mówiące co po kolei należy zrobić, aby wprowadzić spółkę na giełdę. Z książki tej czytelnik dowie się wszystkiego o wymaganiach wobec spółki planującej IPO, w szczególności pozna koszty takiego wprowadzenia oraz jakie obowiązki spółka musi na siebie nałożyć. Duży nacisk w książce położony jest na omówienie rzeczywistych przypadków spółek już obecnych na giełdzie. Bardzo obszernie i z należytą uwagą przedyskutowany jest temat obowiązków informacyjnych spółek oraz sposobów postępowania w spółce przy tzw. informacjach poufnych. Z punktu widzenia inwestora indywidualnego książka stanowi znakomite źródło wiedzy, szczególnie dla osób, które często uczestniczą w ofertach publicznych oraz tych, którzy angażują się kapitałowo jeszcze przed samym IPO. Spis treści: Rozdział 1. Polski rynek kapitałowy Rozdział 2. Czy wejście na giełdę to słuszna decyzja? Rozdział 3. Wejście na GPW – wymagania, obowiązki i koszty Rozdział 4. Droga na giełdę – krok po kroku Rozdział 5. Po upublicznieniu spółki Rozdział 6. Alternatywny system obrotu (ASO) – rynek newconnect Rozdział 7. Opcje menedżerskie Rozdział 8. Spółki zagraniczne notowane na gpw w warszawie Rozdział 9. Zawieszenie obrotu papierami wartościowymi emitenta oraz wykluczenie akcji spółki z obrotu giełdowego Członkowie SII mogą kupować książki o tematyce inwestycynej nawet z 20% zniżką! W związku z przygotowaniami do wejścia na Giełdę Papierów Wartościowych podatnicy ponoszą różnego rodzaju koszty związane z podwyższeniem kapitału zakładowego i emisją akcji. Przykładowe wydatki to: – koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego. – koszty doradztwa prawnego i finansowego, Praca zbiorowa ekspertów BDO: Droga na giełdę. Jak przygotować spółkę do emisji publicznej. Wydawnictwo Difin 2008. S. 544. Książka omawia polski rynek kapitałowy, konsekwencje decyzji o wprowadzeniu spółki na giełdę, wymagania, obowiązki i koszty związane z obecnością na parkiecie (w tym prawa i obowiązki akcjonariuszy spółki publicznej), drogę na giełdę – krok po kroku, postępowanie spółki po upublicznieniu, alternatywny system obrotu (ASO) – rynek New Connect, opcje menedżerskie, spółki zagraniczne notowane na GPW w Warszawie, wreszcie – zawieszenie obrotu papierami wartościowymi emitenta oraz wykluczenie akcji spółki z obrotu giełdowego. Przewodnik jest bogato udokumentowany licznymi studiami lub omówieniami przypadków z praktyki. Prezentacji raportów okresowych towarzyszą przykłady omawiające zawartość raportu kwartalnego Dom Development (I kwartał 2007), półrocznego TVN (I półrocze 2006) i rocznego Comarchu (2006). Omówieniu obowiązków spółek i ich akcjonariuszy towarzyszą przykłady kar nakładanych przez KNF. Wywód na temat informacji poufnych, ich definicji i zakazu wykorzystywania został zilustrowany przykładem, jak Agora przeciwdziała wykorzystywaniu informacji poufnych. Najobszerniejszy (s. 207-303) podrozdział „Jak napisać prospekt emisyjny” zawiera liczne przykłady: prezentacja wybranych danych finansowych LC Corp, opis historycznych oraz bieżących inwestycji Construction Holding, przegląd sytuacji operacyjnej i finansowej Petrolinvestu, opis zasobów kapitałowych Dom Development, opis strategii badawczo-rozwojowej oraz patentów i licencji posiadanych przez HTL-Strefa, opis strategii badawczo-rozwojowej Makarony Polskie za okres objęty historycznymi informacjami finansowymi oraz informacje w prospekcie dotyczące patentów i licencji posiadanych przez spółkę, informacje o tendencjach zamieszczone w prospekcie emisyjnym przez PolRest, prognoza wyników zamieszczona w prospekcie emisyjnym przez Makrum, konflikt interesów w przypadku Budvaru Centrum, przypadek Rainbow Tours – przedłużenie terminu oferty publicznej z powodu dużej ilości tanich akcji w ramach programu menedżerskiego, przykłady oświadczeń o kapitale obrotowym Construction Holding i Emperia Holding, oświadczenie o kapitalizacji i zadłużeniu eCardu, kapitał własny i zadłużenie Cinema City International przykłady Makrum, LC Corp, Petrolinvestu, Astarty Holding i Budvaru Centrum jako spółek o złożonej historii finansowej (ta ostatnia występuje także jako obszernie omówiony przykład przeglądu sytuacji operacyjnej i finansowej spółek), przykład Europejskiego Funduszu Hipotecznego wychodzącego z akcji Żurawi Wieżowych przed upływem okresu obowiązywania deklaracji o lock-up. Omawiając postępowanie prospektowe przed KNF, Autorzy przytaczają przypadki Atlantisu, Fonu, Internet Group, ES System i Arcusa. Temat raportu analitycznego sporządzonego przez analityków finansowych na temat spółki zmierzającej na giełdę udokumentowany został przykładami IPO Graala i Polmosu Białystok. Prawa do akcji to przypadek wpadki Sfinksa, a wypełnianie obowiązków informacyjnych i polityka informacyjna spółki to „przypadek Biotonu – drastyczny spadek kursu akcji po publikacji gorszych od przewidywań wyników finansowych”. Fragment dotyczący pozyskiwania kapitału po debiucie na giełdzie zilustrowany został przykładem Krakchemii: „Czy można zadebiutować na giełdzie 2 razy?”. W rozdziale o opcjach menedżerskich znajdziemy case studies Eurocashu, Kęt, Polish Energy Partners (PEP), MCI Management i Polimexu Mostostalu. W rozdziale na temat notowanych na GPW spółek zagranicznych omówiono przykłady ACE – Automotive Components Europe, Immoeast AG, Astarty Holding i Cinema City International. Na koniec, rozdział o zawieszeniu i wykluczeniu spółki z obrotu przynosi przykłady Elektrimu, Dębicy (jeszcze nie doszło do zawieszenia notowań ani wycofania spółki z obrotu), Elektromontażu Export, JC Auto (fuzja z Inter Cars) i Pratermu (możliwe wycofanie w związku z ograniczoną płynnością na giełdzie). Sporządziłem powyższy spis casusów (tuszę, że kompletny), by wskazać, jak bogato udokumentowane są poszczególne partie przewodnika. Chociaż jest on dziełem zbiorowym (Autorzy nie zostali ani przypisani do napisanych przez siebie rozdziałów, ani nawet ujawnieni), praca jest zwarta: czytelnik nie odnosi wrażenia, iżby miał do czynienia ze składanką. Ryzyko Autorów (i czytelników) polega na tym, że niektóre partie wywodu szybko tracą aktualność w związku ze zmianami regulacji. Niebawem po ogłoszeniu przewodnika weszło w życie (15 marca 2009 r.) rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 lutego 2009 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych oraz warunków uznawania za równoważne informacji wymaganych przepisami prawa państwa niebedącego państwem członkowskim, zastępujące rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 października 2005 r. w sprawie informacji bieżących i okresowych przekazywanych przez emitentów papierów wartościowych. Jak trudno zresztą nadążyć za zmianami stanu prawnego niech świadczy, że najnowsze rozporządzenie wymaga nowelizacji w związku z wejściem w życie z dniem 3 sierpnia 2009 r. niektórych przepisów ustawy z dnia 5 grudnia 2005 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. W omawianej książce dotkliwie brakuje indeksu rzeczowego. Wprawdzie spis i kompozycja treści są szczegółowe, dobrze ułożone, lecz za indeksem przemawia mnogość i użytych w tekście terminów, i przytoczonych casusów. Trudno uwierzyć, by tak wnikliwa i obszerna praca powstała na podstawie tak skromnej bibliografii, wykazującej raptem kilka książek i dwadzieścia kilka artykułów, wyłącznie z prasy codziennej. Są też błędy. Autorzy piszą o „wirtualnym” walnym zgromadzeniu, co jest nieporozumieniem. Walne zgromadzenie (nie WZ Akcjonariuszy, to pomyłka) nie może odbywać się w przestrzeni wirtualnej. W konkretnym, ściśle oznaczonym miejscu, otwartym dla akcjonariuszy rejestrujących się na zgromadzeniu, musi przebywać przynajmniej przewodniczący WZ i notariusz protokołujący uchwały, a nadto – postuluję! – członkowie zarządu i rady nadzorczej. Natomiast akcjonariusze fizycznie nieobecni w tym miejscu mogliby uczestniczyć w WZ za pośrednictwem internetu (z małej litery, bo też po co z dużej?). Poprawnie byłoby więc pisać o „elektronicznym” lub „internetowym” walnym zgromadzeniu (np. s. 439). W polskich usiłowaniach ku opracowaniu dobrych praktyk spółek publicznych uczestniczyłem od początku, ale dopiero teraz dowiaduję się, jakoby „w 1998 roku Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie … wyszła z inicjatywą opracowania zasad ładu korporacyjnego do (? – asn) spółek, których akcje notowane są na giełdzie”. Komitety audytu zostały wprowadzone już przez Dobre praktyki 2005 (zasada 28), nie dopiero przez Dobre praktyki 2008 (s. 441). Lecz to w istocie drobiazgi. Książka kosztuje (aż) 150 zł. Trudno – powinien ją mieć każdy praktyk rynku kapitałowego. Notatka ukazała się w nr 1/17/2009 kwartalnika Przegląc Corporate Governance. Zarząd Cavatina Holding S.A. z siedzibą w Krakowie („Spółka”) informuje, że w dniu 21 września 2021 r. Zarząd Spółki podjął uchwałę o ustanowieniu w Spółce programu emisji obligacji, w ramach którego Spółka będzie uprawniona do emitowania, w jednej lub wielu seriach, obligacji o łącznej wartości nominalnej nie wyższej Książka stanowi kompendium wiedzy o tym, jak najlepiej wykorzystać możliwości rynku giełdowego przez spółki poszukujące kapitału na rozwój albo właścicieli zamierzających wyjść z inwestycji. Autorzy nie koncentrują się jedynie na procesie upubliczniania akcji, dają ogląd całej architektury rynku kapitałowego i przybliżają specykę jego najważniejszych instytucji. Nie namawiają do wchodzenia na giełdę, rozważają argumenty „za” i „przeciw”. W książce przedstawiono proces wchodzenia na giełdę krok po kroku. Omówiono rolę doradców oraz wskazano, czego od nich można wymagać. Zasadnicze kwestie, jak np. sporządzenie prospektu emisyjnego, omówiono bardzo szczegółowo. Nie poprzestano na procesie sprzedaży akcji na rynku pierwotnym, ale wskazano też, jak być spółką publiczną i jak spełniać oczekiwania inwestorów już po debiucie na giełdzie. To nie tylko teoretyczna lekcja, ale zasób wiedzy poparty realnymi doświadczeniami. Zainteresuje również tych, którzy nie tylko z praktycznego punktu widzenia chcą poznać mechanizmy rządzące rynkiem pierwotnym. To zestaw dogłębnych statystyk dotyczących rynku giełdowego i pierwotnego, regulacji prawnych odnoszących się do procesu sprzedaży akcji, przykładów z naszej giełdy oraz własnych doświadczeń autorów, którzy pracowali przy plasowaniu emisji na rynku pierwotnym.